Woensdag 27 maart 2013

Ik wil zo graag een ijsvogel op de foto nemen en dat wil ik proberen bij Fort Benoorden. Eerst kom ik langs het vijvertje van Velserbeek. Er ligt nog ijs op het water en dat vind ik wel leuk want dan zijn ook de poten van de vogels te zien. Vooral de meerkoet heeft hele bijzondere poten.

Ik ga door Spaarnwoude, misschien zie ik nog een zilverreiger.

Eerst maar eens gewone wilde eenden, ook leuk op het ijs.

Ik zie niet 1 grote zilverreiger, ik zie er zelfs 2! Vrij ver weg, maar eentje vliegt op.

Ik zie een kievit bij een heuveltje. Ik zet mijn fiets even verderop neer, loop heel voorzichtig op het heuveltje om de kievit te fotograferen en wonder boven wonder blijft hij mooi in de buurt stappen. Hij laat zich van alle kanten zien en wat is hij prachtig. WAUW, wat een kleuren.

Ik heb met mijn instellingen van het toestel zo zitten rommelen dat het helemaal niet meer ging. Onderweg heb ik hem gereset en alleen de ISO-waarde ingesteld op 200 en het diafragma zet ik meestal op 6.3 en wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb, anders had ik waarschijnlijk niet zulke mooie foto’s van deze mooie jongen gehad.

Bij het landje van Gruijters blijft de smient ook maar een paar meter bij me vandaan.

En ook de grutto heb ik prachtig in beeld omdat hij gewoon aan de overkant van het slootje blijft fourageren. Ik weet niet wat me overkomt.

Er komen al meer kluten aan gevlogen.

Mannetje wintertaling wil niet dat een ander mannetje in de buurt komt.

Het ijs heeft zulke bijzondere vormen door de wind.

Schitterend, dat verenpak van een grutto.

Dit is net het goede moment. De hele tijd zitten ze met hun snavel in het water en asynchroon steken ze hun kop omhoog, maar dit keer heb ik ze allebei met hun snavel zichtbaar.