Donderdag 22 augustus 2013

Ik vond het vorige week zo heerlijk op de heide dat ik vandaag weer heen ga, maar nu alleen. Ik weet nu de weg, alleen ben ik een stukje op pad als ik tot de ontdekking kom dat ik weinig te drinken mee heb en ga terug naar het bezoekerscentrum. Dat komt goed uit, want nu zie ik een landkaartje, maar het bijzondere is dat zijn zomerkleed heel lichtbruin is.

Nog een bijzondere vlinder op een boom: geelblad, is niet algemeen.

Een leukerdje: een bochelcicade met de Latijnse naam: Gargara genistae. Ik heb de naam van het forum van Waarneming.nl

Terwijl ik de cicade aan het fotograferen ben passeert een hardloper mij, als hij even verder is zegt hij dat er een hagedis op het pad zit, maar voordat ik mijn lens gericht heb schiet die onder de struiken. Omdat het heerlijk weer is zie ik even later er toch weer eentje op het pad zonnen en hij blijft mooi poseren. Het is een zandhagedis omdat zijn staart korter is dan zijn lichaam.

Dit wordt een heel lang blog want ik vind het hier zo fantastisch op de heide.

Hier zijn ook kleine vossen, maar nog niet zo overvloedig als op mijn vlinderroute.

Gouden biesjes heeft de rups van de veelvraat.

De heidewielwebspin loopt gauw uit zijn web over de stengel.

Ik tref het want er komt een hele grote kudde schapen langs.

Ik ben in de buurt van de Posbank.

Hier kwamen de schapen net langs, ik ga die richting op om te kijken of ze nog tegen kom.

Moet ik wel even klimmen.

De lege peulen van de brem draaien zo leuk.

Dophei.

en struikhei.

Een doodskopzweefvlieg hoor ik zoemen, maar die doen geen kwaad.

Mooi vind ik dit.

En opeens zijn de schapen dichtbij.

Ik wil nog een stuk verder lopen, maar kom over een paardenpad te lopen waar ik een heel eind niemand tegen kom en er zijn ook geen zijwegen. Het is een saai pad, met als hoogtepunt de mestkevers op de paardenmest.

Als ik eindelijk weer op het pad terug naar de Posbank ben is het wel weer errrrug leuk. Ik volg een vlinder en kom opeens de dove heidelucifers tegen, wow.

Weer een kleurig plaatje van een den tussen de heidestruiken.

Hier vliegen best veel heivlinders, dus is er altijd wel een die wil poseren.

Bij de bastaard zandloopkever moet ik wel snel zijn.

De dode grote dennensnuitkever kan ik op mijn gemak fotograferen, die vliegt niet weg.

Ik ben nog niet achter de naam van deze schoonheid.

En als klap op de vuurpijl deze prachtvlinder: de kommavlinder, wat ben ik blij dat die op mijn pad is gekomen (ik bedoel langs het pad).