Maandag 18 juli 2022
We beginnen de excursie bij het Kennemermeer met 4 mensen en dan komt Sieneke er nog bij. Omdat ik veel vaker kom in dit gebied zie ik soms over het hoofd hoe mooi het gebied is, als zij dat af en toe zeggen, kan ik dat zeker beamen. Als we op het parkeerterrein staan zien we al een bruidsmot op kruipend stalkruid.

Het harige wilgenroosje sluit zijn bloemen niet bij regen. Hiervoor zitten er haren op de kruisvormige stijl die het regenwater afstoten. Als de bloem niet bestoven wordt door insecten, dan buigt de kruisvormige stijl naar de eigen helmhokken en is er sprake van zelfbevruchting.

Bij distels ga ik vaak op zoek naar de distelboorvliegjes en ja hoor, daar zit er eentje.

Wat een kunstwerk die uitgebloeide peen.

Bij de wilg kijken we naar eitjes en ik er veel op een blad. Het zijn er 43 van de wapendrager.

Marja kijkt bij een ander blad en ziet een piepklein rupsje met een staartje. Ik zie zelfs nog de rest van een eitje. Ik vermoed dat het van de pauwoogpijlstaart is.

Een heel klein bijtje, het schijnt een van de maskerbijtjes te zijn.

Wat een lange achterpoot heeft die muurwesp.

Vorig jaar niet gezien, dit jaar weer veel scheerlingzaadmuggallen op de peen. Grappig dat het bloemetje bovenop die gal nog tevoorschijn komt.

Ik moet even op mijn knieën om de dwergbloem te fotograferen. Het bolletje is de vrucht. Het hele plantje is amper 1 cm hoog.

Wat een schoonheid die zilverstreepgrasmot.

Er staat hier zomaar wilde bertram, wat leuk.

Bij de brandnetel waar zoveel rupsen van de kleine vos in zaten kijken we nog eens goed en ontdekken dan een rups van de atalanta, met dank aan Hanneke.